Duży Szwajcarski Pies Pasterski
D

1. Charakterystyka rasy


Kraj pochodzenia: Szwajcaria

Wygląd: Pies masywny, o mocnym kośćcu, dobrze umięśniony, wytrzymaly i ruchliwy. Kiedyś był psem stróżującym i pociągowym, obecnie jest obrońcą i towarzyszem rodziny.

Wielkość: Wzrost: pies 65 - 72 cm, suka 60 - 68 cm.

Szata: Prosta i twarda składa się z dłuższych, gęstych włosów okrywowych i obfitego podszerstka.

Maść: Czarna z czerwono - brązowym podpalaniem i symetrycznymi białymi znaczeniami. Podpalania znajduje się pomiędzy czernią i bielą i występuje na policzkach, nad oczami, na wewnętrznej stronie ucha, po bokach klatki piersiowej, na łapach i spodzie ogona. Białe znaczenia znajdują się na głowie i kufie, na dolnej stronie szyi i na klatce piersiowej, na stopach i końcu ogona. Pomiędzy białą strzałką na głowie i podpalaniem nad oczami musi występować kolor czarny. Podszerstek ciemnoszary lub czarny.

Głowa: Mocna, ale niezbyt ciężka. Czaszka płaska i szeroka z wyraźną bruzdą czołową, stop wyraźny, u suk słabiej zaznaczony. Kufa mocna, nie spiczasta, grzbiet nosa prosty. Wargi przylegające, zgryz nożycowy.

Oczy: Brązowe, o kształcie migdału, średniej wielkości, o przyjaznym wyrazie.

Uszy: Trójkątne, średniej wielkości, dość wysoko osadzone, przylegające go głowy, w podnieceniu skierowane ku przodowi.

Tułów: Grzbiet wydłużony, prosty i mocny. Klatka piersiowa szeroka i dość głęboka, przedpiersie szerokie, brzuch lekko podkasany. Lędźwie szerokie i dobrze mięśnione, zad długi i szeroki, lekko opadający.

Kończyny przednie: Barki długie, opadające, silne i umiarkowanie swobodne. Są płaskie i dobrze umięśnione. Kończyny są proste i silne. Stopy okrągłe i zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami. Zwrócone na zewnątrz, nie do środka. Podwójne pazury nie są wadą.

Kończyny tylne: Uda obszerne, silne i umięśnione. Stawy kolanowe są wygięte i zwężają ku stawowi skokowemu. Staw skokowy widziany z tyłu jest prosty. Łapy tylne są takie jak przednie. Podwójne pazury powinny być usunięte.

Ogon: Dość gruby, sięga stawu skokowego, w spoczynku opuszczony, w podnieceniu unoszony, ale nie zakręcony nad grzbietem.